1)Ներկայացնել կանաչ էվգլենայի տարածվածությունը, արտաքին և ներքին կառուցվածքը։
Կանաչ Էվգլենաները բնակվում են լճակներում, գետերում և ջրամբարներում։ Կանաչ Էվգլենաների ծայրը բութ է իսկ հետևինը սուր։ Էվգլենայի ցիտոպազմայի շերտը ահագին խիտ է։ Ցիտոպլազման Էվգլենայի մարմնի շուրջը առաջացնում է թաղանթ։ Թաղանթի շնորհիվ էվգլենայի մարմնի ձևը շարժման ժամանակ քիչ է փոխվում։ Կանաչ էվգլենան իր մեջ ունի կորզ, լուսազգայուն աչիկ և քլորոպլաստ։
2)Կանաչ էվգլենայի բազմացումը։
Կանաչ Էվգլենան բազմանում է անսեռ ձևով, այսինքն կիսվում է։
3)Հողաթափիկ ինֆուզորիայի տարածվածությունը, արտաքին և ներքին կառուցվացքը։
Հողաթափիկ ինֆուզոյաները ապրում են ջրամբարներում։ Հողաթափիկ ինֆուզորիան 1.7 — 3.4 մմ է, մարմնի ցիտոպլազմայի շերտը խիտ է։ Բջջի մակերեսի վրա հիմնականում երկայնական շարքերով տեղակայված են թարթիչներ, որոնց քանակը կազմում է 10-ից մինչև 15 հազար։ Հողաթափիկ ինֆուզորիան ունի երկու կորիզ, մեծ և փոքր, Մեծ կորիզը նրան կարգավորում է կենսագործունեությունը։
4)Հողաթափիկ ինֆուզորիայի բազմացումը (Սեռական, Անսեռ)
Հողաթափիկ ինֆուզորիան բազմանում է երկու ձևով սեռական և անսեռ, Սեռական ձևով այն ուրիշ հողաթափիկ ինֆուզորիայի հետ միայնում է բերանային ացքով և փոքր կորիզի տեղափոխում է լինում։ Իսկ Անսեռ բազմացումը տեղի է ունենում բարենպաստ պայմաններում այն կիսվում է երկու մասերի։
5)Միաբջիջ կենդանիների առաջացած հիվանդություններ։ Վերձնել մեկ օրինակ և հետազոտել(Քնախտ, Մալարիա, Դիզինտերիա)։
Քնախտ
Քնախտը աֆրիկյան հիվանդություն է, որի հարուցիչը Trypanosoma gambiense-ն է։ Հիվանդությունը հանդիպում է Կենտրոնական, Արևմտյան և Արևելյան Աֆրիկայի մի շարք շրջաններում։ Քնախտի փոխանցողը ցեցե ճանճն է։
Քնախտի գաղտնի շրջանը տևում է 2–3 շաբաթ։ Այս հիվանդությունը սկսվում է հանկարծակի, արտահայտվում կրկնվող տենդով, անցողիկ այտուցներով։ Հիվանդության ընթացքում մաշկի վրա առաջանում է ցան, մեծանում են ավշային, հատկապես պարանոցային, հանգույցները։
Հիվանդության երկրորդ շրջանին բնորոշ են քնկոտությունը, հոգնածությունը, գլխացավը, խիստ հյուծվածությունը։ Այդ շրջանը կարող է տևել 4–8 ամիս։ Ծանր դեպքերում մահը վրա է հասնում կոմայի կամ զուգակցող այլ հիվանդությունների հետևանքով։ Փոխանցողներին ոչնչացնում են քլոր և ֆոսֆորօրգանական միջատասպան նյութերով։
Դիզինտերիա
Դիզինտերիան սուր աղիքային վարաքիչ հիվանդություն է, որը բնորոշվում է օրգանիզմի ընդհանուր թունավորումով և աղիքային համախտանիշով: Վարակի աղբյուրը հիվանդն է: Մեծ վտանգ են ներկայացնում հատկապես, երբ հիվանդները աշխատում են սննդային և մանկական հիմնարկներում: Դիզինտերիան փոխանցվում է ջրային, սննդային, և կոնտակտ կենցաղային ճանապարհով: Այլ կերպ կոչվում է նաև կեղտոտ ձեռքերի հիվանդություն: Ինֆեկցիայի փոխանցմանը նպաստում են նաև ճանճերը:
Գաղտնի շրջանը երկուսից հինգ օր է: Հիվանդությունը որպես կանոն սկսում է սուր: Փորլուծությունն ու փսխումը արագ բերում են ջրազրկման: Երեխայի մոտ արտահայտվում է քաշի կորստով, աչքերը փոս են ընկնում, դիմագծերը սրվում են, վերջույթները սրվում են և պուլսը հաճախանում է:
Մալարիա
Մալարիայի համար հայրենիքն է համարվում Արևմտյան և Կենտրոնական Աֆրիկան: Մալարիան վարակիչ հիվանդություն է, որը բնորոշվում է պարբերաբար ընթացող տենդային նոպաներով, հետզհետե աճող սակավարյունությամբ, պարենքիմային օրգանների (փայծաղ, լյարդ) և ոսկրածուծի ախտահարմամբ, երկարատև ընթացքով ու կրկնություններ տալու հատկությամբ։ Հարուցիչը պլազմոդիում սեռի միաբջիջ նախակենդանիներն են, որոնք իրարից տարբերվում են առաջացրած հիվանդության բնույթով։ Վարակված մոծակի խայթոցի ժամանակ թքից մարդու արյան մեջ են անցնում պլազմոդիումների սպորոզոիտներ, որոնք արյան կամ ավշի հոսքով հասնում են լյարդի բջիջներ, իսկ հետո էրիթրոցիտներ:
6)Հղումներով ներկայացնել փետրվար ամսվա բլոգային աշխատանքները։
Կանաչ էվգլնա
Հողաթափիկ ինֆուզորիա
Միաբջիջ կենդանիներից հիվանդություններ