Один человек в детстве был очень дружен со стариком-соседом.
Но время шло, появился колледж и увлечения, затем работа и личная жизнь. Каждую минуту молодой мужчина был занят, и у него не было времени ни вспомнить о прошлом, ни даже побыть с близкими.
Однажды он узнал, что сосед умер — и неожиданно вспомнил: старик многому научил его, стараясь заменить мальчику погибшего отца. Ощутив свою вину, он приехал на похороны.
Вечером, после погребения, мужчина зашёл в опустевший дом покойного. Всё было так, как и много лет назад… Вот только маленькая золотая коробочка, в которой, по словам старика, хранилась самая ценная для него вещь, исчезла со стола. Подумав, что её забрал кто-то из немногочисленных родственников, мужчина покинул дом.
Однако через две недели он получил посылку. Увидев на ней имя соседа, мужчина вздрогнул и открыл коробку.
Внутри лежала та самая золотая коробочка. В ней оказались карманные золотые часы с гравировкой: «Спасибо за время, что проводил со мной».
И он понял — самым ценным для старика было время, проведённое со своим маленьким другом. С тех пор мужчина старался как можно больше времени уделять жене и сыну.
Մի մարդ մանկության տարիներին շատ ընկերական էր իր ծեր հարեւանի հետ:
Սակայն ժամանակի ընթացքում հայտնվեցին քոլեջն ու հոբբիները, այնուհետև՝ աշխատանքն ու անձնական կյանքը: Ամեն րոպե երիտասարդը զբաղված էր, և նա ո՝չ ժամանակ ուներ անցյալը հիշելու, ո՝չ նույնիսկ սիրելիների հետ լինելու համար:
Մի անգամ նա իմացավ, որ հարևանը մահացել է, և հանկարծ հիշեց. ծերունին շատ բան է սովորեցրել իրեն՝ փորձելով փոխարինել տղայի մահացած հորը։ Մեղք զգալով եկավ հուղարկավորությանը։
Երեկոյան՝ հուղարկավորությունից հետո, տղամարդը մտել է հանգուցյալի դատարկ տուն։ Ամեն ինչ նույնն էր, ինչպես շատ տարիներ առաջ…Սեղանից անհետացավ միայն փոքրիկ ոսկե տուփը, որի մեջ, ըստ ծերունու, պահվում էր իր համար ամենաթանկ բանը։ Մտածելով, որ իր սակավաթիվ հարազատներից մեկը տարել է, տղամարդը դուրս եկավ տնից։
Սակայն երկու շաբաթ անց նա ստացավ մի փաթեթ։ Տեսնելով դրա վրա հարևանի անունը՝ տղամարդը դողալով բացեց տուփը։
Ներսում նույն ոսկե տուփն էր։ Այն պարունակում էր ոսկե գրպանի ժամացույց, որի վրա փորագրված էր «Շնորհակալություն ինձ հետ անցկացրած ժամանակի համար»:
Եվ նա հասկացավ, որ ծերունու համար ամենաարժեքավորը իր փոքրիկ ընկերոջ հետ անցկացրած ժամանակն էր։ Այդ պատահարից հետո տղամարդը փորձել է հնարավորինս շատ ժամանակ հատկացնել կնոջն ու որդուն։
Եվա Մովսիսյան 